De arbeidsmarkt en de verschillende arbeidsvormen in de Europese Unie zijn snel aan het veranderen. Nieuwe vormen van niet-standaard werk zijn in opkomst of groeien voortdurend. Denk hierbij aan platformwerkers en oproepkrachten. Ook neemt het aantal zelfstandigen overal in Europa toe. De sociale bescherming is daarentegen ontworpen voor voltijd- en langetermijncontracten, waar deze nieuwe vormen van werk buiten vallen.
De sociale bescherming voor de niet-standaard werkvormen betreft met name de ziekte- en werkeloosheidsuitkeringen, bescherming tegenarbeidsongevallen en beroepsziekten, en zwangerschapsuitkeringen. Om deze uitkeringen te bepalen wordt er gebruik gemaakt van inkomensniveaus. Veel zelfstandigen bereiken de vereiste inkomensdrempel niet, vooral aan het begin van hun zelfstandige activiteiten. Zelfstandigen ontvangen daardoor vaak erg lage uitkeringen.
Steeds meer lidstaten zijn bezig met het aanpassen van het sociale beschermingsstelsel. Er zijn het afgelopen jaar diverse workshops gehouden waar voorbeelden en ervaringen van de uitbreiding van de sociale bescherming zijn gedeeld. Corona heeft ons er daarbij nogmaals aan herinnerd hoe belangrijk universele toegang tot sociale bescherming eigenlijk is. Het waarborgen van sociale bescherming is bijvoorbeeld van belang voor een samenhangend beleid en preventie van armoede. In zware tijden, met economische tegenslag, kunnen niet-standaard werknemers en zelfstandigen dan worden beschermd.
Bron: Nextconomy